به گزارش ، دکتر محمدحسین نجفی آمبولی ریه یا همان لخته شدن خون در ریه را عارضه قلبی خطرناک و جدی دانست که نیازمند درمان فوری است و اظهار کرد: آمبولی در معنای لغوی به معنی کنده شدن لخته خون و حرکت آن است، یعنی ابتدا در نقطه دیگری از بدن لخته تشکیل می شود سپس به سمت نقطه دیگری از بدن حرکت می کند. در لخته شدن خون در ریه مقصد این حرکت ریه است و لخته پس از تشکیل پماد عسل برای سوختگی در جای دیگری از بدن، کنده شده و وارد ریه می شود.

این متخصص قلب و عروق با بیان اینکه معمولاً در شرایط لخته شدن خون در ریه این لخته در پا تشکیل شده و پس از کنده شدن، وارد عروق ریه می شود، تصریح کرد: این خون های لخته شده در ریه، داخل عروق انسداد ایجاد می کند و در نتیجه فرد دچار کاهش خون رسانی ریه، تپش قلب، تنگی نفس و در صورت پیشرفت، دچار نارسایی تنفسی می شود همچنین این افزایش ناگهانی فشار ریه سبب آسیب همزمان قلب نیز می شود.

وی به تشریح علل ایجاد آمبولی ریه پرداخت و گفت: بی حرکتی مثل سفرهای هوایی یا زمینی طولانی مدت، عمل های جراحی ارتوپدی یا مغز و اعصاب یا هر جراحی که فرد بعد از آن به مدت طولانی استراحت در بستر داشته باشد و تحرک پیچش تخمدان کافی نداشته باشد، مصرف داروهای جلوگیری از بارداری(OCP)، ابتلا به سرطان، برخی بیماری های ارثی، افزایش فاکتورهای انعقادی خون و نیز بستری های بیمارستانی طولانی مدت از عواملی است که فرد را در معرض تشکیل لخته ابتدا در اندام تحتانی و سپس حرکت این لخته به سمت ریه ها و وقوع آمبولی قرار می دهد.

نجفی با بیان اینکه گاهی لخته از ابتدا در خود ریه تشکیل شده و لزوماً ابتدا در پا تشکیل نمی شود، خاطرنشان کرد: ویروس کرونا نیز با افزایش انعقادپذیری خون، خطر ایجاد لخته در ارگان های متفاوت بدن از جمله مغز، قلب و ریه را افزایش داده و سبب سکته مغزی، سکته قلبی و آمبولی ریه می شود.

این فوق تخصص آنژیوپلاستی، تنگی نفس را یکی از مهمترین علائم لخته شدن خون در ریه برشمرد و ادامه داد: گاز استریل عسل تنگی نفس هایی که کاملاً ناگهانی آغاز می شوند، از مهمترین علائم این بیماری هستند همچنین تپش قلب، اُفت فشارخون و نیز مشاهده تورم یک طرفه اندام تحتانی به صورت دردناک که نشانه تشکیل لخته در پا است، از دیگر علائم آمبولی ریه هستند.

وی یادآور شد: مهمترین روش تشخیص لخته شدن خون در ریه استفاده از نوعی خاص از سی تی اسکن به نام سی تی آنژیوگرافی است که در آن با تشخیص عروق ریه، می توان لخته ها را در عروق به وضوح مشاهده کرد. گاهی روش های تکمیلی مانند اکوکاردیوگرافی و نوارقلب نیز در تشخیص کمک می کنند.

این عضو انجمن قلب آمریکا استفاده از داروهای ضدانعقاد و به اصطلاح رقیق کننده خون را از روش های درمان اصلی آمبولی ریه دانست و اظهار کرد: داروهای ضدانعقاد مانند وارفاین و ریواروکسابان با حل کردن لخته ایجاد شده، به بهبود بیمار کمک می کنند. به طور کلی نزدیک به ۹۰ درصد مبتلایان با مصرف ضدانعقادهای خوراکی بهبود می یابند.

وی خاطرنشان کرد: در برخی موارد به علت شدت بالای درگیری ریه ها و وسعت بسیار زیاد لخته ها، استفاده از حل کننده های لخته وریدی و جراحی باز برای خارج کردن لخته از ریه ها توصیه می شود، البته تنها در ۱۰ درصد موارد، بیماران به درمان های پیشرفته نیاز پیدا می کنند.

نجفی با بیان اینکه ادامه یافتن زمان مصرف این داروها به علت بروز لخته شدن خون در ریه بستگی دارد، تأکید کرد: اگر لخته شدن خون در ریه ناشی از بی حرکتی یا جراحی باشد، مصرف شش ماهه داروی ضدانعقاد کفایت می کند اما در مواردی که علت خاصی برای این تشکیل لخته یافت نمی شود باید به صورت بلندمدت از این داروها استفاده کرد.

رئیس بخش قلب مرکز عالی پزشکی FIFA و AFC، به لزوم داشتن تحرک کافی پس از انجام جراحی اشاره و تصریح کرد: تحرک کافی از مهمترین روش های مقابله با بروز لخته شدن خون در ریه پس از جراحی است همچنین داروهای تجویز شده توسط پزشک در دوره پس از جراحی به منظور جلوگیری از تشکیل لخته، باید طبق دستور مصرف شود.