آیا فشار خون بالا ژنتیکی است؟
فشار خون بالا یک عامل خطر عمده قابل اصلاح برای بیماری های کلیوی، عروق مغزی و قلبی عروقی است.
پاتوفیزیولوژی فشار خون بالا که با عنوان فشار خون بالا نیز شناخته می شود، پیچیده بوده و به موجب آن عوامل ژنتیکی و محیطی با چندین مسیر و مکانیسم فیزیولوژیکی برای تولید یک فنوتیپ قابل مشاهده در تعامل هستند.به گزارش ، مطالعات اپیدمیولوژیک درک ما را از عوامل محیطی موثر بر فشار خون بالا، به ویژه نقش رژیم کتوهیل غذایی و ورزش، بهبود بخشیده است. با این حال، نقش ژنتیک در زمینه فشار خون بالا یک چالش برای تعیین بوده است.
مطالعات مربوط به داده های فشار خون به طور سیستماتیک نشان داده است که ابتلا به فشار خون بالاتر در پدربزرگ و مادربزرگ و والدین با خطر بروز همان وضعیت در نسل سوم مرتبط است. این امر به ویژه زمانی صادق است که سابقه خانوادگی فشار خون بالا قبل از سن ۵۵ سالگی ثبت شده باشد. این موضوع نشان دهنده قوی ترین عامل خطر از طریق پتانسیل در نسل بعدی است. این اثر مستقل از طیفی از عوامل محیطی اندازه گیری شده رطوبت ساز که بر خطر فشار خون بالا تأثیر می گذارند رخ می دهد که شامل مصرف سدیم، مصرف الکل و سطح فعالیت بدنی است.
یافته های مطالعات روی دوقلوها و خانواده نشان داده است که فشار خون یک ویژگی ارثی است. بین ۳۰ تا ۵۰ درصد از تغییر در این پارامتر با وراثت پذیری مرتبط است. به دنبال پیشرفت در ژنومیک، نظر گسترده تر این است که فشار خون بالا یک ویژگی پیچیده با پایه چند ژنی است. علاوه بر این، تأثیرات محیطی نیز احتمالاً بر تغییرات ژنتیکی تأثیر می گذارد که می تواند در بین نسل ها منتقل شود.
مطالعات ارتباط ژنومی هیدروژل یوروفارم (GWAS) برای تعیین انواع ژنتیکی رایج استفاده شده است. تحقیقات نشان می دهد که بیماری های پیچیده انسانی با اهمیت عمده سلامت عمومی مرتبط است. فشار خون بالا از جمله بیماری عروق کرونر، بیماری کرون، آرتریت روماتوئید، دیابت نوع I و II، و اختلال دوقطبی ارتباط دارد.
شروع زودرس یک عارضه به جای اینکه ناشی از عوامل محیطی و سبک زندگی باشد، یک پیامد ژنتیکی در نظر گرفته می شود. مطالعات نشان داده اند که فشار خون زودرس که قبل از سن ۵۵ سالگی رخ می دهد، یک پیش بینی کننده بزرگ برای خطر ابتلا به فشار خون بالا در نسل های بعدی است. پس از ۵۵ سالگی، فشار خون سیستولیک به طور معمول افزایش می یابد. در مقابل، فشار خون دیاستولیک کاهش می یابد، این روند به طور کلی به دلیل پیری عروق است که در اثر سفت شدن شریان ها ایجاد می شود.
با تعیین انواع شناخته شده مرتبط با افزایش خطر فشار خون بالا و تعیین کمیت آن با استفاده از امتیاز خطر ژنتیکی، اطلاعات مربوط به حساسیت فردی را می توان تعیین کرد. علاوه بر این، این موضوع می تواند به درک مسیرهای مسئول فشار خون بالا کمک کند. با درک این موضوع، پیشگیری موثرتری از فشار خون بالا و بیماری های قلبی عروقی مرتبط می تواند بر اساس شناسایی افراد در معرض خطر قبل از ابتلا به فشار خون بالا و اجرای مداخلات سبک زندگی هدفمند، انجام شود.
منبع: سیناپرس