به گزارش ، اسید اوریک زمانی که بدن مواد شیمیایی به نام پورین ها را تجزیه می کند، تولید می شود. اسید اوریک به عنوان یک ماده زائد شناخته می شود که در جریان خون حل می شود، از کلیه های عبور کرده و در نهایت بدن را از طریق ادرار ترک می کند.

اما اگر اسید اوریک در خون به درستی فیلتر نشود و سطوح آن افزایش یابد، شرایطی که به نام هایپراوریسمی شناخته می شود، این می تواند موجب تشکیل کریستال ها شود. در صورت رسوب این کریستال ها در مفاصل احتمال ابتلا به نقرس که نوعی آرتریت است افزایش می یابد.

موارد زیر ممکن است خطر مواجهه با سطوح بالای اسید اوریک را افزایش دهند:

- چاقی

- کم کاری تیروئید

- سوریازیس

- انجام شیمی درمانی یا پرتودرمانی برای سرطان

سطح اسید اوریک با انجام یک آزمایش خون اندازه گیری می شود. برای جراحی پوست زنان، سطح اسید اوریک باید کمتر از 6 میلی گرم در دسی لیتر و برای مردان کمتر از 7 میلی گرم در دسی لیتر باشد.

اگر سطوح اسید اوریک شما بالا است می توانید برخی روش های طبیعی را برای کاهش آن مد نظر قرار دهید.

مصرف مواد غذایی حاوی سطوح کم پورین

پورین ها مواد شیمیایی هستند که به طور طبیعی توسط بدن تولید می شوند و همچنین در برخی مواد غذایی وجود دارند. پورین های حیوانی از گوشت و غذای دریایی به طور ویژه می توانند بر سطح اسید اوریک شما تاثیرگذار باشند.

بیشتر افراد بیش از آنچه تصور می کنند پورین ها را مصرف می کنند. مواد غذایی زیر حاوی مقادیر زیاد پورین هستند، از این رو، افرادی که در تلاش برای کاهش سطح اسید اوریک خود هستند باید از آنها پرهیز کرده یا مصرف آنها را محدود کنند:

- گوشت های اندامی مانند جگر یا قلوه

- نرم‌تنان صدف‌دار و ماهی های چرب مانند آنچوی و تن

- برخی سبزیجات از جمله مارچوبه، قارچ ها و اسفناج

- سس گوشت

از سوی دیگر، مواد غذایی زیر حاوی مقادیر کم پورین هستند، از این رو، مصرف آنها موجب افزایش سطح اسید اوریک نمی شود:

- مغزدانه ها و کره رژودرم بادام زمینی

- تخم مرغ

- محصولات لبنی کم چرب یا بدون چربی از جمله پنیر، شیر و ماست

- گیلاس و میوه های دیگر

دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم می تواند به کاهش سطوح اسید اوریک کمک کند. به عنوان مثال، مطالعه ای در سال 2016 که در نشریه the American College of Rheumatology journal Arthritis & Rheumatology منتشر شد، نشان داد که دنبال کردن رژیم غذایی دش (DASH) برای 30 روز به افراد مبتلا به پیش‌پرفشاری خون و پرفشاری خون در کاهش سطح اسید اوریک به میزان 1.3 میلی گرم در دسی لیتر کمک کرده است.

مصرف ویتامین C بیشتر

پژوهشگران دریافته اند که ویتامین C ممکن است به کاهش سطوح اسید اوریک کمک کند. طی مطالعه ای در سال 2008 که در نشریه Arthritis & Rheumatism منتشر شد، شرکت کنندگانی که به مدت دو ماه 500 میلی گرم مکمل ویتامین C در روز دریافت کرده بودند، نسبت به شرکت کنندگانی که دارونما دریافت کرده بودند، کاهش چشمگیر سطوح اسید اوریک را تجربه کردند.

با این وجود، چنین شرایطی ممکن است برای افراد مبتلا به نقرس صادق نباشد. مطالعه ای در سال 2013 که در نشریه Arthritis & Rheumatism منتشر شد، نشان داد که سطوح اسید اوریک شرکت کنندگان مبتلا به نقرس که برای هشت هفته 500 میلی لوهمن روشه گرم ویتامین C در روز دریافت کرده بودند، کاهش قابل توجهی نداشته است.

افزون بر این، اگر سنگ کلیه داشته اید، پیش از مصرف ویتامین C باید با پزشک خود مشورت کنید زیرا این ماده ممکن است خطر تشکیل سنگ را افزایش دهد.

محدود کردن مصرف نوشیدنی های شیرین و الکلی

مصرف نوشیدنی های الکلی به نظر می رسد سطح اسید اوریک در بدن را افزایش می دهد. الکل موجب افزایش پورین ها در خون می شود که تولید اسید اوریک بیشتر را در پی دارد.

کم آبی بدن ناشی از مصرف الکل می تواند دلیلی برای سطوح بالای اسید اوریک باشد، افزون بر این، الکل به طور مستقیم بدن را به واسطه تعامل با سطوح بالاتر اسید لاکتیک از دفع اسید اوریک از طریق ادرار باز می دارد.

نوشابه های گازدار حاوی شکر یا شربت ذرت با فروکتوز بالا نیز با افزایش سطوح اسید اوریک در خون پیوند خورده اند. زمانی که بدن فروکتوز را تجزیه می کند، پورین ها تولید می شوند که می تواند به افزایش تولید اسید اوریک منجر شود.

نوشیدن قهوه

قهوه حاوی آنتی اکسیدانی به نام اسید کلروژنیک است که می تواند سطوح اسید اوریک را کاهش داده و حتی ممکن است از نقرس پیشگیری کند.

به عنوان مثال، مطالعه ای در سال 2007 نشان داد خطر ابتلا به نقرس در مردانی که روزانه چهار تا پنج فنجان قهوه می نوشیدند در مقایسه با آنهایی که قهوه مصرف نمی کردند تقریبا 40 درصد کمتر بود.

نوشیدن چهار فنجان قهوه در روز برای بزرگسالان سالم بی خطر به نظر می رسد اما نوشیدن میزان بیشتر می تواند به عوارض جانبی مرتبط با کافئین مانند سردرد، بی خوابی و ناآرامی منجر شود.

کاهش وزن

افزون بر پرهیز از برخی مواد غذایی و نوشیدنی ها، کاهش وزن می تواند به کاهش سطح اسید اوریک کمک کند. اضافه وزن یا چاقی کارایی کلیه ها در دفع اسید اوریک از طریق ادرار را کاهش می دهد. خطر ابتلا به نقرس برای افراد چاق در مقایسه با افرادی با وزن سالم 10 برابر بیشتر است.

پرهیز از برخی داروها

برخی داروها ممکن است سطح اسید اوریک در خون را افزایش دهند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- داروهای ادرارآور که به نام قرص آب نیز شناخته می شوند مانند دمادکس (تورسماید)، میکروزاید (هیدروکلروتیازید) و تالیتون (کلرتالیدون)

- آنتی بیوتیک های ضد سل مانند ریفاتر (پیرازینامید) و میامبوتول (اتامبوتول)

- داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن مانند گنگراف (سیکلوسپورین)

دوز کم آسپرین نیز ممکن است سطح اسید اوریک را افزایش دهد زیرا این دارو می تواند در توانایی کلیه ها برای دفع اسید اوریک اختلال ایجاد کند.