به گزارش ، ویروس کوکساکی عضوی از خانواده پیکورناویروس، از ویروس ها است. ویروس کوکساکی زیر مجموعه ای از انتروویروس هستند که دارای یک رشته واحد از اسید ریبونوکلییک (RNA) برای مواد ژنتیکی خود می باشند. انتروویروس همچنین به عنوان پیکورناویروس، pico به معنی “کوچک” نامیده می شوند. این ویروس اولین بار در سال 1948 توسط جی دالدورف در شهر نیویورک کشف شد.

ویروس کوکساکی کودکان

انواع مختلف ویروس کوکساکی چه هستند و چه چیزهایی می توانند موجب آن شوند؟

ویروس کوکساکی به دو گروه قابل تفکیک هستند، A (cva) و B (CVB)، که براساس تاثیرات آن ها بر روی موش تازه متولد شده (ویروس کوکساکی A) منجر به آسیب ماهیچه ای، فلج و مرگ می شود. ویروس کوکساکی B سلول های میزبان را آلوده می کنند و باعث آسیب ارگان های بدن می شود.

بیشتر از 24 نوع شروتایپ ویروس وجود دارد. ویروس کوکساکی، سلول های میزبان را آلوده می کند و باعث شکستن آن ها می شود. ویروس های نوع A باعث هرپانژین (تاول های دردناک در دهان، گلو، دست ها، پاها و یا در تمام مناطق) می شود. بیماری های دست ها، پا و دهان (HFMD) نام رایج این عفونت ویروسی است.

ویروس کوکساکی (A16 (CVA16) اغلب عفونت های HFMD را در آمریکا ایجاد می کند، که معمولاً در کودکان (سن 10 سال و کم تر) رخ می دهد، اما بزرگسالان نیز می توانند این مشکل را توسعه دهند.

این بیماری در کودکان نباید با “بیماری پا و دهان” که معمولاً در حیوانات سمی یافت می شود، اشتباه گرفته شود (برای پانسمان زخم بستر مثال، گاو، خوک و گوزن).

ویروس های نوع A همچنین باعث التهاب پلک ها و ناحیه سفید چشم می شوند (ورم ملتحمه).

ویروس کوکساکی (A6 (CVA6) باعث هرپانژین (تاول دهانی) در نوزادان می شود.

ویروس های تیپ B باعث شیوع پلورودینا مسری می شود (تب، ریه، و درد شکمی همراه با سردرد که حدود 2 تا 12 روز طول می کشد).

پلورودینا مسری نیز بیماری بورنهولم نامیده می شود. شش نوع سروتایپ ها از ویروس کوکساکی B وجود دارد.

هر دو نوع ویروس (A و B) می توانند باعث مننژیت، میوکاردیت و پریکاردیت شوند، اما این موارد به ندرت از عفونت های ویروسی کوکساکی رخ می دهند.

انتروویروس 71، مانند ویروس کوکساکی نیز باعث HFMD می شود.

در آسیا در جولای 2012، به ویژه در کامبوج، کودکان مبتلا به انتروویروس 71 (EV - 71) میزان مرگ و میر بالایی به علت آنسفالیت حاد و فلج حاد مثل فلج اطفال، داشتند. این اپیدمی عمدتا در نوزادان، کودکان نوپا و کودکان زیر 2 سال است.

علائم ویروس دست پا دهان یا کوکساکی

مناطق زخم دار در دهان در حدود یک یا دو روز بعد از تب اولیه رشد می کنند و به تاول های کوچکی تبدیل می شوند که اغلب زخم می کنند. بسیاری از افراد مبتلا (معمولا کودکان 10 ساله و کوچک تر) بر روی کف دست ها و کف پاهایشان جوش می زنند.

مناطق دیگری از قبیل باسن و اندام های جنسی ممکن است درگیر شوند. برخی از بیماران ورم ملتحمه را بزرگ می کنند. این نشانه ها معمولاً حدود 7-10 روز طول می کشند و شخص معمولاً به طور کامل بهبود می یابد.

افراد در حدود یک هفته پس از شروع علایم مسری هستند، اما تا سه هفته بعد هم احتمال مسری بودنش وجود دارد. در بعضی موارد، عفونت ممکن است منجر به از دست دادن ناخن، یا درد ماهیچه های شکمی شود.

این بیماری به ندرت ممکن است باعث مننژیت ویروسی (سردرد، سفتی گردن)، میوکاردیت (التهاب ماهیچه قلب)، پریکاردیت (التهاب و روان شدن مایع بافت اطراف قلب)، یا التهاب مغزی (التهاب مغز) شود.

عفونت با EV - 71 منجر به بروز بیشتر درگیری عصبی با علائمی نظیر سندرم فلج اطفال، مننژیت، آنسفالیت، سندروم - باره و / یا آتاکسیا می شود.

افراد چگونه به ویروس کوکساکی مبتلا تزریق وریدی می شوند؟

عفونت معمولاً با آلودگی مدفوع - دهانی پخش می شود. مواردی مانند لوازم آشپزخانه، میز های تعویض پوشک، و اسباب بازی هایی که در تماس با مایعات بدن هستند، می توانند حاوی این ویروس باشند.

زنان باردار می توانند به نوزادان خود این ببماری را بدهند بنابراین در دوران بارداری، زنان باید به متخصص زایمان خود اطلاع دهند اگر علائم عفونت را از خود نشان دهند، به خصوص اگر آن ها در نزدیکی تاریخ زایمانشان قرار دارند.

عوامل خطر آلودگی ویروس کوکساکی کدامند؟

عوامل ریسک ابتلا به عفونت ویروس کوکساکی شامل تماس فیزیکی با بیمار مبتلا به علایم HFMD می باشد. عوامل خطر دیگر شامل شرایط زندگی روستایی، ارتباط با کودکان در مراکز مراقبت از کودکان و وجود تعداد زیادی از کودکان در خانواده می شوند.

ویروس عفونی می تواند در مدفوع، بزاق، مایع و ترشحات بینی پیدا شود. حتی بیمارانی که بهبود یافته اند و هیچ نشانه ای ندارند، ممکن است هنوز برای هفته ها به ویروس مسری مبتلا باشند.

آیا جلوگیری از عفونت ویروس کوکساکی ممکن است؟ راه پیشگیری چیست؟

پیش گیری از عفونت های ویروس کوکساکی سخت، اما ممکن است.با کودکان، حفظ مراقبت های بهداشتی دقیق تقریباً غیر ممکن است، اما اعمال خوب مانند شستن دست ها پس از تعویض پوشک یا لمس پوست آلوده ممکن است انتقال ویروس به دیگر اعضای خانواده را کاهش دهد.

تلاش برای تمیز کردن مرتب موارد که کودکان با آن ها ارتباط برقرار می کنند، به خصوص اسباب بازی ها، پستانک و هر چیزی که ممکن است در دهان خود قرار دهند، انتقال ویروس را کاهش دهد.شستن دست ها به طور کلی بهترین روش پیش گیری است.