دبیرکل

به گزارش خبرآنلاین، بیش از هشت ماه است که در همه جای مدافعان سلامت، سربازان خط مقدم نبرد علیه کرونا (corona) خطاب میشوند، مدافعانی که در ایران علاوه بر سختی مبارزه با بیماری، مشکلات دیگری را هم بر دوش می کشند و معتقد اند هیچ سربازی را نباید خسته و بدون اسلحه و گلوله به میدان جنگ فرستاد.

مشکلات تازه نیست؛ کمبود کادر پرستاری نسبت به جمعیت کشور و پرستاران بی کاری که با وجود این کمبود استخدام نمی شوند، درد امروز و دیروز نیست و گفته می شود که اگر نیروی پرستاری کشور دو برابر شود، مردم تازه حداقل رسیدگی و خدمات را دریافت می کنند و این حداقل رسیدگی هم درباره شرایط عادی است، نه در امواج بلند بیماری همه گیری که هر روز جان افراد بیشتری را می گیرد. از طرف دیگر به گفته فعالان این صنف چندین سوختگی با آب جوش هزار پرستار به دلایل مختلفی مانند مهاجرت، فشار شغلی، ابتلا به بیماری و … از چرخه خارج شده اند.

هفت هزار پرستار مهاجرت کردند؟

چند وقت قبل آرمین زارعیان، رییس هیئت مدیره نظام پرستاری در گفتگو با شهروند به مهاجرت ۷۰۰۰ پرستار در دوران کرونا اشاره کرده و گفته بود: دریافت نکردن به موقع و دقیق پاداش کرونا، بی تدبیری در زمینه حفظ منابع انسانی، عدم جذب نیروهای ۸۹ روزه از اصلی ترین دلایل مهاجرت پرستاران است؛ زیرا وعده های زیادی در زمینه معیشت پرستاران داده شده است ولی تاکنون هیچ اقدام موثری در این زمینه صورت نگرفته است.

رییس هیأت مدیره نظام پرستاری تهران تأکید کرده بود که درحال حاضر بیش از ۵ هزار پرستار مبتلا داریم که درحال حاضر از جمع ۱۱۰ هزار پرستاری که در چرخه درمان فعالیت می کنند، به این بیماری مبتلا شده اند و این به جز ۱۵ هزار پرستاری است که در این ۹ ماه به کرونا مبتلا شده اند و بهبود پیدا کرده و به کار بازگشته اند. در این میان جامعه پرستاری بیش از ۵۰ پرستار خود را نیز بر اثر ابتلا به کرونا نیز از دست داده که این نیز ضربه زیادی به این بخش وارد کرده اسپری نیواشا دیجی کالا است.

با این حال محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار با بیان این که مهاجرت پرستاران موضوع جدیدی نیست به خبرآنلاین می گوید: سالانه حدود ۴۰۰ تا ۶۰۰ پرستار از کشور مهاجرت می کنند. در مدت اخیر هم شاید تعداد این مهاجرت ها به هزار نفر رسیده باشد و هرچند که در شرایط اخیر از قبل بیشتر شده ولی اینطور نیست که تمام این چند هزار نفر بطور قطعی از کشور رفته باشند.

او با تأکید بر این که بطورحتم مهاجرت پرستاران نسبت به گذشته بیشتر شده است، ادامه می دهد: این موضوع چند دلیل اصلی دارد. اول این که در حال حاضر به دلیل شیوع کرونا (corona) ، نیاز به پرستار در همه کشورها بیشتر از قبل شده است و کشورهای اروپایی و غربی با توجه به افزایش نیازشان درحال افزایش تعداد پرستاران نسبت به جمعیت هستند، از طرف دیگر هم وضعیت اقتصادی و حقوق پرستاران مطرح است که در کشورهای غربی انگیزه های بیشتری برای کادر درمان وجود دارد و به طور مثال در آلمان به پرستارانی که از بیماران کرونایی مراقبت می کنند، دو و نیم برابر بیشتر پرداخت می شود و اگر به طور مثال حقوق یک پرستار آلمانی روزی ۳۰۰ یورو باشد، این رقم حقوق دو ماه پرستار ایرانی است ژل کیتوهیل و نیروی پرستاری ما هم تحت انواع فشارهای کاری، اقتصادی و روحی است ؛ این ها از مهم ترین انگیزه های مهاجرت پرستاران هستند.

سرانه وجود پرستار نسبت به جمعیت از نکات مهمی است که در کیفیت ارائه خدمات درمانی به مردم تاثیر گذار است. این سرانه در کشورهای پیشرفته ۸ الی ۹ نفر به ازای هر ۱۰۰۰ نفر جمعیت است و حداقل آن سه نفر به ازای هر هزار نفر است؛ این در حالیست که به گفته فعالان این حوزه در ایران به ازای هر هزار نفر، یک و نیم پرستار مشغول به کار اند و مضاف بر این، همین تعداد هم به دلایلی مانند بازنشستگی یا خروج از چرخه کار، کمتر شده و جایگزین نشده اند و این در وضعیتی که بحران و موج سوم کرونا هر روز رکوردهای سیاه تری را ثبت می کند و آمار فوتی های روزانه به بیشتر از  ۴۰۰ نفر رسیده است، بیشتر از هر وقت دیگری به چشم می آید.

شریفی مقدم مرگ افراد را نتیجه مستقیم کمبود پرستار می داند و اضافه می کند: دنیا می گوید که تعداد پرستاری شاخصی دارد و حداقل آن سه نفر به ازای هر هزار نفر است و هرچقدر این شاخص کمتر شود، با میزان مرگ و میر و خسارتی که به مردم وارد می شود، ارتباط مستقیم دارد و جذب پرستار به اندازه نیاز مردم می تواند آمار فوتی های روزانه را کم کند.

دبیرکل خانه مقدم با تأکید بر اینکه در حال حاضر ۵۰ هزار پرستار بیکار داریم و ۶ هزار پرستار هم از چرخه کار خارج شده اند، اضافه می کند: می گویند تخت اضافه کرده ایم ولی تخت مشکلی از مردم حل نمی کند. به ازای هر تخت آی.سی.یو شش پرستار و برای تخت های معمولی دو پرستار نیاز است و وقتی پرستاری برای مراقبت حضور نداشته باشد، اضافه کردن تخت فایده ای ندارد.

او می گوید: به طور مثال من به شهرستان کوچکی سفر کرده بودم که مرکز درمانی اش اصلا مجهز به آی.سی.یو نبود و برای این مرکز درمانی ۳۰ دستگاه ونتیلاتور خریداری کرده بودند که مبلغ هرکدام حدودا صد میلیون است و کسی نیست که بتواند از این دستگاه برای بهبود بیماران استفاده کند؛ این در حالی است که هزینه استخدام هر پرستار به طور سالیانه صد میلیون است ولی به جای خرید ونتیلاتور و اضافه کردن تخت که بی استفاده است، پرستار استخدام نمی کنند.

شریفی مقدم در پایان تأکید می کند: قشر پرستار به شدت تحت انواع فشارهای روحی، روانی و اقتصادی هستند و بروز موج های شیوع کرونا بدون فاصله و پشت هم به آن ها فرصت ریکاوری نداده است. این در حالی است که بقیه کارمندان و کارکنان از وضعیت بهتری برخوردار بوده اند و در نهایت افزایش حقوق برای همه به یک اندازه بوده است. همه این اتفاقات سبب می شود که پرستاران در این شرایط سخت انگیزه نداشته باشند.

منبع