برچسب پوستی برای التیام زخم‌‌های مزمن دیابتی ساخته شد
این
پژوهشگران دانشگاهی در کشور چین نوعی برچسب تولید و روی موش ها آزمایش کردند که میتواند سبب بهبود زخم ژل ایکس پرونتوسان های مزمن در موش ها شود؛ این برچسب احتمالاً زخم های مزمن در بیماران مبتلا به دیابت (Diabetes) را بهبود ببخشد.
به گزارش تسنیم، پژوهشگران جدیدا توانسته اند یک برچسب پوستی که از جلبک های فیروزه ای ساخته شده را روی زخم موش ها آزمایش کنند؛ این برچسب پوستی میتواند زخم های مزمن در بیماران مبتلا به دیابت را بهبود ببخشد.
حدود یک چهارم از مبتلایان به دیابت دچار زخم های مزمن میشوند برای این که گردش خون ضعیفی دارند که همین امر باعث می شود به دنبال اسپری پرونتوسان بریدگی و خراش برداشتن پوست، ترمیم این بافت سخت تر صورت گیرد.
زخم های دیابتی گاهی با کمک گاز اکسیژن درمان میشوند، برای این که این فرضیه وجود دارد که اکسیژن میتواند به ترمیم زخم کمک کند ولی این روش، اغلب نتیجه بخش نیست برای اینکه فقط مقدار کمی از اکسیژن میتواند به پوست نفوذ کند.
برای بهبود اکسیژن رسانی به پوست، پژوهشگران دانشگاه نانجینگ در چین، نوعی چسب زخم پر از باکتری (Bacterium) های زنده تحت عنوان Synechococcus elongatus که بیشتر بعنوان باکتری اسپری برای زخم های سبزآبی شناخته میشوند، تولید کردند که بطور طبیعی از طریق فرآیند فتوسنتز اکسیژن را در حضور نورخورشید تولید می کنند.
این چسب زخم همینطور حاوی دانه های هیدروژل است که میتوانند سبب نفوذ اکسیژن به داخل پوست شوند؛ هزینه ساخت هر چسب، کم تر از ۰.۸۲ پوند است.
محققان مشکل عروقی اثربخشی این چسب را با درمان استاندارد گاز اکسیژن در موشهای مبتلا به دیابت که دارای زخم های پوستی به قطر یک سانتی متر بودند، مقایسه کردند.
پس از گذشت ۶ روز، زخم های تحت درمان با این چسب، ۴۵ درصد کاهش یافته و بهبود یافته بودند در حالیکه این رقم برای موش هایی که زخم آنها تحت اکسیژن رسانی بود، تنها ۲۰ درصد بود همینطور زخم هایی که با برچسب تولیدشده، پوشانده شده بودند، سه روز سریعتر از زخم هایی که با اکسیژن درمان شدند، بهبود یافتند محلول پرونتوسان چیست و هیچ عارضه جانبی نیز در درمان زخم ها با این چسب ها مشاهده نشد.
به نظر میرسد که چسب های زخم باکتریایی، توانایی بهتری در اکسیژن رسانی دارند و ۱۰۰ برابر بیش از روش دیگر، اکسیژن را به بافت دارای زخم، حمل می کنند.
پژوهشگران اظهار امیدواری کردند که که پیش از انجام آزمایشات بالینی این برچسب روی انسان، آنرا بر روی حیوانات بزرگتری آزمایش کنند.
