بیماری لوپوس اریتماتوز سیستمیک SLE یک بیماری خودایمنی مزمن است که می تواند ارگان های متعددی بخصوص پوست، مفاصل، خون، کلیه ها وسیستم عصبی مرکزی را در بدن درگیر کند. منظور از “مزمن بودن ” این است که بیماری لوپوس می تواند

برای یک مدت طولانی باقی بماند. منظور از “خودایمنی،” وجود اختلالی است در سیستم ایمنی که در آن سیستم ایمنی بجای محافظت بدن در مقابل ویروس ومیکروب، به بافت های خود بیمار حمله می کند. لوپوس یک بیماری خود ایمنی است به این معنی که سیستم ایمنی بدن یا همان سیستم دفاعی بدن، آنتی بادی هایی تولید می کند که به بافت های داخلی بدن حمله می کنند و باعث التهاب می شوند. در این مقاله از بخش بیماری دکتر زخم سلام به لوپوس می پردازیم.

انواع بیماری لوپوس

دو نوع اصلی لوپوس وجود دارد:

• لوپوس دیسکوئید
• لوپوس اریتماتوس سیستمیک(SLE)

چه کسی به بیماری لوپوس مبتلا می شود؟

• لوپوس در حدود نه برابر در زنان نسبت به مردان شایع تر است.
• لوپوس در افراد جوان تر رواج بیشتری دارد و تنها در حدود 1مورد در هر 15 مورد، بعد از سن 50 سالگی شروع می شود، که شدت آن کمتر است.
• لوپوس در زنان چینی شایع تر است.
• لوپوس در زنان آفریقایی یا کارائیبی نیز رواج دارد. این بیماری در افراد آفریقایی-کارائیبی شدیدتر است.
• لوپوس به ندرت می تواند بر روی کودکان تاثیر بگذارد، اما شیوع آن قبل از پنج سالگی غیر عادی است.

علائم بیماری لوپوس

رایج ترین علائم لوپوس عبارتند از:

• درد مفاصل
• بثورات پوستی
• خستگی شدید (کوفتگی)

برخی از افراد مبتلا به لوپوس فقط این علائم را تجربه می کنند، در حالی که این علائم هنوز هم می توانند تاثیر زیادی را در زندگی روزمره فرد داشته باشند.

علائم دیگر لوپوس که خیلی شایع هستند عبارتند از:

• تب
• کاهش وزن
• تورم غدد لنفاوی

بیماری لوپوس می تواند بیشتر قسمت های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار دهد و هنگامی که این بیماری بر روی اندام های داخلی مانند قلب، ریه ها، مغز یا کلیه ها تاثیر می گذارد، می تواند بسیار جدی تر هم باشد. اما بیشتر افراد تنها یک یا چند مورد از علائم احتمالی را خواهند داشت و بسیاری دیگر فقط متوجه آمد و شد این علائم هستند.

پوست و دهان

بر روی قسمت هایی از بدن که در معرض نور خورشید قرار دارند، جوش ها و بثوراتی دیده می شود از جمله صورت، مچ دست و دست. بثورات پروانه ای شکل به خصوص بر روی گونه ‌ها و برآمدگی بینی، عادی است.

برخی از افراد مبتلا به لوپوس متوجه تغییر رنگ انگشتان خود در هوای سرد می شوند که در ابتدا بسیار کم رنگ، سپس به رنگ آبی و در  نهایت قرمز می شوند. به این حالت، پدیده رینود گفته می شود که بر اثر باریک شدن (تنگی) عروق خونی ایجاد می شود و باعث کاهش خون رسانی به انگشتان دست یا انگشتان پا می شود. زخم های دهانی نیز ممکن است ایجاد شود که امکان برگشت مکرر آنها وجود دارد.

مو

ریزش مو تقریبا عادی است و ممکن است در برخی از افراد مبتلا به بیماری لوپوس شدید باشد اما زمانی که تحت کنترل قرار می‌گیرد معمولا دوباره رشد می کند.

مفاصل

درد مفاصل به ویژه در مفاصل کوچک دست ‌ها و پاها شایع است. درد از یک مفصل به مفصل دیگر منتقل می شود و اغلب با عنوان حرکت باد بزنی توصیف می‌شود. درد و تورم مفصل ممکن است علائم اصلی در برخی از افراد باشد هر چند که این بیماری معمولا باعث آسیب دائمی و تغییر شکل مفاصل نمی‌شود.

در حدود 1 نفر از هر 20 نفر مبتلا به لوپوس، دارای مشکلات شدید مفصلی هستند. کمتر از 1 نفر در هر 20 نفر مبتلا به لوپوس، بیش فعالی مفصل یا شکلی از آرتروز به نام آرتروپاتی جکوود وجود دارد که می تواند باعث تغییر شکل مفاصل شود.

کلیه ها

در حدود 1 نفر در هر 3 نفر مبتلا به لوپوس، التهاب قابل‌توجهی در کلیه ‌ها دیده می شود و گاهی باعث آسیب کلیوی نیز می شود. در صورت تشخیص زود هنگام با انجام آزمایشادرار منظم، فشار خون و آزمایش خون توسط پزشک، التهاب کلیه در بیشتر بیماران می‌تواند با موفقیت درمان شود. باید از داروهایی که توسط پزشک تجویز می شود،استفاده کنید تا مطمئن شوید که کلیه ‌ها، آسیب دائمی نمی‌بینند.

خون و رگ های خونی

لوپوس می تواند باعث افزایش فشار خون شود، مخصوصا اگر کلیه ها را درگیر کرده باشد. قرص های استروئیدی که اغلب برای درمان بیماری لوپوس مورد استفاده قرار می گیرند، می توانند باعث افزایش  فشار خون شوند مخصوصا اگر در دوزهای زیادی مصرف شوند. لوپوس می تواند در ایجاد کلسترول بالا نیز نقش داشته باشد که باید به طور سالانه با انجام آزمایش خون بررسی شده و در صورت نیاز درمان شود.

لوپوس ممکن است مغز استخوان را تحت ‌تاثیر قرار دهد و باعث کم خونی و کاهش تعداد پلاکت ‌ها (سلول هایی که به لخته شدن خون کمک می کنند) و یا گلبول های سفید خون شود. مشکلات مربوط به خون مانند کم‌ خونی در کودکان مبتلا به لوپوس شایع تر است.

برخی افراد مبتلا به لوپوس بیشتر در معرض خطر لخته شدن خون در رگ ها و یا در شریان ها قرار دارند. این مشکل معمولا توسط آنتی بادی های ضد فسفولیپید ایجاد می شود. بعضی از این آنتی بادی ها می توانند بر روی بارداری نیز تاثیر بگذارند و باعث افزایش خطر سقط جنین (سندرم آنتی فسفولیپید) می شوند.

مغز و سیستم عصبی

1 نفر از هر 3 نفر مبتلا به لوپوس، دارای میگرن می باشد و ممکن است اضطراب یا افسردگی را نیز تجربه کند. برخی از افراد دچار سرگیجه، از دست دادن حافظه و یا گیجی هستند. لوپوس به ندرت می تواند باعث غش (شبیه صرع) یا احساس پارانویا (شبیه اسکیزوفرنی) شود. اگرچه این عوارض تنها شرکت وارد کننده بی بران بر تعداد کمی از افراد مبتلا به لوپوس تاثیر می گذارد.

قلب و ریه ها

گاهی اوقات، بیماری لوپوس مستقیما بر وی قلب و ریه ها تاثیر می گذارد. بیشتر اوقات، باعث التهاب در بافت های اطراف قلب (پریکارد) و ریه ها (پرده جنب) می شود، که هر دو باعث تنگی نفس و درد های شدید در قفسه سینه می شوند. به ندرت ممکن است مقادیر زیادی مایعات در این بافت ها ایجاد شده و باعث تنگی نفس شدید شود.

اخیرا دریافته ایم که بیماری لوپوس ممکن است باعث تنگ شدن رگ‌ های خونی شود. این امر می‌تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به آنژین( ورم گلو)، حملات قلبی و سکته شود، بنابراین نظارت دقیق و درمان زود هنگام درباره فاکتورهایی مانند کلسترول بالا و فشار خون بالا، حیاتی و لازم است.

سایر اندام ها

افراد مبتلا به بیماری لوپوس ممکن است از تورم غدد لنفاوی رنج ببرند که می تواند باعث ناراحتی آنها شود. کمتر اتفاق می افتد که لوپوس بر روی غشاء سروز، روده، لوزالمعده، کبد یا طحال تاثیر بگذارد و باعث درد شکمی شود. به ندرت، لوپوس می تواند بر روی چشم ها اثر بگذارد و باعث قرمزی دردناک چشم و یا تغییر در بینایی شود.

دیگر شرایط مرتبط با بیماری لوپوس

در حدود یک سوم افراد مبتلا  به لوپوس، باعث ایجاد یک بیماری خود ایمنی اضافی می شوند از قبیل بیماری خود ایمنی تیروئید، به ویژه نوعی که باعث کم تحرکی غده تیروئید می شود. خشکی شدید چشم ها و دهان (سندرم شوگرن) که در حدود 10٪ از مبتلایان به لوپوس به آن دچار هستند و آرتریت روماتوئید یا التهاب عضلات (میوزیت) اما این موارد خیلی کم شایع هستند.

علل و دلایل بیماری لوپوس

سیستم ایمنی بدن شما، پروتئین ‌هایی را  با عنوان آنتی بادی تولید می‌کند که می توانند با عفونت مبارزه کنند.در لوپوس، بدن نیز آنتی بادی هایی را تولید می کندکه به بافت ‌های خودش حمله کنند. ما مطمئن نیستیم که چرا این اتفاق می‌افتد اما احتمالا به دلیل ترکیبی از عوامل محیطی، هورمونی و ژنتیکی است.

لوپوس مستقیما از والدین به فرزندانشان منتقل نمی شود، اما اگر ارتباط نزدیکی با شخصی داشته باشید که مبتلا به لوپوس می باشد، در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستید. در صورت داشتن لوپوس، شانس بروز آن در کودک، 1 در 100 است. لوپوس مسری نیست، بنابراین نمی تواند از شخص دیگری به شما منتقل شود.

بیماری لوپوس چگونه بر روی من تاثیر خواهد گذاشت؟

درمان ‌های نوین، نگرش افراد مبتلا به لوپوس را بهبود بخشیده‌ است. با این حال، این یک وضعیت متغیر و غیرقابل ‌پیش ‌بینی است و حتی ممکن است در افرادی که اندام‌ های حیاتی آنها تحت ‌تاثیر قرار می‌گیرند، یک مورد تهدید آمیز باشد. به سختی می‌توان پیش‌ بینی کرد که لوپوس چگونه بر شما تاثیر خواهد گذاشت. اکثر افراد مبتلا به لوپوس مشکلات جدی ندارند، اما پزشک و متخصص پرستار روماتولوژی، این مشکلات را بررسی می کنند تا درمان های اولیه در صورت نیاز انجام شود.

نظارت دقیق بر این شرایط لازم است تا مشکلات جدی، فوری شناسایی و درمان شوند. به عنوان مثال، برخی افراد مبتلا به لوپوس بیشتر از حد معمول در معرض خطر حمله قلبی یا سکته مغزی قرار دارند. پزشک شما این موضوع را با سایر عوامل خطر مانند سیگار کشیدن و افزایش کلسترول یا فشار خون در نظر می گیرد. آنها تغییراتی را در نوع درمان و شیوه زندگی ارائه می کنند.

در زنان جوان خطر حمله قلبی یا سکته مغزی به طور طبیعی بسیار کم است، بنابراین اگر چه که با داشتن  افزایش پیدا می کند، ولی خطر کلی هنوز کم است. با این حال، ایده خوبی است که در مورد این موضوع با پزشک خود صحبت کنید.

تشخیص بیماری لوپوس

لوپوس را براساس علائم آن، معاینه فیزیکی و آزمایش خون تشخیص می دهند. آزمایشات می توانند به رد کردن شرایط دیگر کمک کنند.

آزمایشات خون مختلفی ممکن است برای تشخیص لوپوس، مورد استفاده قرار گیرند:

آزمایش آنتی بادی ضد هسته ای (ANA)

این آزمایش در حدود 95٪ از مبتلایان به لوپوس ANA مثبت است، اما گاهی اوقات، این آزمایش می توانددر افرادی که لوپوس ندارند نیز مثبت باشد، بنابراین نمی توان تشخیص را مورد تایید قرار داد.

 دو رشته ای(anti-dsDNA)

حدود ۷۰ درصد از افراد مبتلا به لوپوس دارای این آنتی‌بادی هستند. یک آزمایش مثبت به این معنی است که لوپوس به احتمال زیاد در افرادی که لوپوس ندارند، مثبت است. سطح anti-dsDNA  معمولا وقتی بالا می‌رود که لوپوس فعال‌تر است، بنابراین تکرار آزمایشات می‌تواند به عنوان ابزاری برای نظارت بر وضعیت بیمار و تصمیم‌گیری در مورد درمان، مفید باشد.

آزمایش آنتی‌بادی ضد Ro

اگر برای این آنتی بادی، آزمایش مثبت باشد، ممکن است به احتمال زیاد شاهد بثورات پوستی خواهید بود و از خشکی چشم و یا دهان ( سندرم شوگرن ) رنج می برید. این آنتی بادی می‌تواند در طول دوران بارداری از جفت عبور کند. اگر آنتی بادی ضد Ro دارید و تصمیم به داشتن نوزاد گرفته اید، دوران بارداری بیشتر باید تحت نظارت و کنترل باشید.

آزمایش آنتی بادی ضد فسفولیپید

آزمایش مثبت برای این آنتی بادی ها ممکن است به معنی افزایش خطر سقط جنین و ایجاد لخته های خونی باشد.

آزمایش سطح مکمل

مکمل به مجموعه ای از پروتئین ها در خون اشاره می کند که ما را از عفونت ها محافظت می کند. با فعال تر شدن لوپوس، سطوح مکمل کاهش پیدا می کند.

سرعت رسوب گلبول های قرمز(ESR )

این آزمایش، می تواند التهاب را با اندازه‌گیری سرعت رسوب سلول ‌های خونی در کف لوله آزمایش، تشخیص دهد. ESR اغلب در  لوپوس، افزایش پیدا می کند.

آزمایش محلول پرونتوسان چیست عملکرد کلیه و کبد

این آزمایش شامل آزمایشات خون و ادرار است، که بطور منظم انجام می شود تا هر گونه مشکل ناشی از لوپوس یا درمان دارویی به سرعت شناسایی شود. یک آزمایش ساده ادرار می تواند نشان دهد که آیا پروتئین یا خون در ادرار وجود دارد یا خیر. این آزمایش می تواند به پزشکان در تشخیص مشکل کلیه ها در مراحل اولیه کمک کند.

آزمایش های بیشتر مانند آزمایش فیلتراسیون کلیه در صورت نیاز انجام می شود. ممکن است از افرادی که دارای ناهنجاری در آزمایش کلیه هستند، نمونه برداری انجام شود که دقیق ترین روش تشخیص میزان التهاب و آسیب کلیه ها است.

شمارش سلول خون

هموگلوبین، گلبول های سفید و قرمز و پلاکت ها  همگی در مغز استخوان ساخته می شوند، بنابراین شمارش سلول های خونی می تواند به نشان دادن اینکه آیا مغز استخوان تحت تاثیر بیماری یا داروهای مورد استفاده برای درمان آن قرار گرفته است یا نه، کمک کند.

انواع آزمایشات برای بررسی این که چگونه قلب، ریه ‌ها، کبد و طحال کار می‌کنند، در دسترس هستند. بسته به این که کدام ارگان‌ ها ممکن است درگیر شده باشند، ممکن است از اشعه ایکس، اسکن سونوگرافی، اسکن توموگرافی کامپیوتری ( CT ) و یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ( MRI ) انجام شود.

آزمایش ادرار می‌تواند نشان دهد که آیا پروتیین یا خون در ادرار وجود دارد یا نه. این کار می‌تواند به پزشکان کمک کند تا در مراحل اولیه مشکل کلیه‌ ها را تشخیص دهند. شما ممکن است به آزمایشات ‌ بیشتری مثل آزمایشات فیلتراسیون کلیه نیاز داشته باشید. اگر علائمی چون تب، کاهش وزن و تورم مداوم غدد لنفاوی را داشته باشید، ممکن است پزشک با نمونه برداری از بافت غدد لنفاوی، احتمال وجود سرطان را رد کند که این هم می‌تواند باعث ایجاد این علائم شود .

درمان بیماری لوپوس

در حال حاضر هیچ گونه درمانی برای لوپوس وجود ندارد، اما قابل درمان است و معمولا به تعدادی از انواع مختلف دارو به خصوص زمانی که درمان در مراحل اولیه بیماری شروع می شود، پاسخ می دهد. داروهایی که برای درمان لوپوس استفاده می‌شوند به شدت بیماری و بخش ‌هایی از بدن که تحت ‌تاثیر قرار گرفته اند، بستگی دارد. احتمالا درمان، با افزایش شدت بیماری و یا بهبودی، تغییر و یا اصلاح خواهد شد.

اغلب داروهایی که در زیر توضیح داده شده اند در اصل برای دیگر بیماری ‌ها تولید شده بودند اما بعدها در درمان لوپوس مفید واقع شدند. در حال حاضر دو نوع داروی جدیدتری به منظور درمان لوپوس حاد یعنی rituximab و belimumab مورد استفاده قرار می‌گیرند. اینها درمان ‌های بیولوژیکی هستند که علیه سلول‌های B عمل می‌کنند یعنی سلول ‌های خونی که آنتی ‌بادی تولید می‌کنند. تحقیقات به منظور فهمیدن اینکه بیماران به کدام شکل داروها، بهترین واکنش را نشان می‌دهند، ادامه دارد.

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی

به عنوان مثال داروهای ناپروکسن و ایبوپروفن که می توانند:

• التهاب را کاهش دهند.
• به علائم بیماری مفاصل کمک کنند
• برای دوره های درمانی کوتاه مدت استفاده شوند.

پمادهای استروئیدی

• این پماد ها برای بثورات پوستی مفید هستند.

داروهای ضد احتقان

به عنوان مثال داروی هیدروکسی کلروکین که می تواند:

• التهاب را کاهش دهد.
• به تنهایی یا با پمادهای استروئیدی برای بثورات پوستی استفاده شود.
• برای درمان کوفتگی و درد مفاصل مفید باشد.
• به کاهش کلسترول و کنترل بیماری کلیه کمک کند

قرص های استروئیدی

به عنوان مثال پردنیزولون که می تواند:

• برای دوره های کوتاه مدت عوارضی مانند پرده جنب( پلوریس) یا پریکاردی استفاده شود.
• همچنین ممکن است به عنوان درمانی طولانی مدت برای دیگر مشکلاتی نظیر التهاب کلیه یا مشکلات حاد خونی مورد استفاده قرار بگیرد.

داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)

به عنوان مثال دارهای آزاتیوپرین، سیکلوسپورین، سیکلوفسفامید، متوترکسات و مایکوفنولات که می توانند:

• فعالیت زیاد سیستم ایمنی بدن را کاهش دهند.
• برای مدت زمان طولانی مصرف شوند ولی در صورت کمتر شدن فعالیت بیماری، ممکن است دوز مصرفی کاهش پیدا کند.
• فشار خون بالا را کنترل کنند و از مشکلات کلیوی پیشگیری کنند.
• به همراه قرص های استروئیدی مصرف شوند تا مقدار دوز استروئید کاهش پیدا کند.

درمان های بیولوژیکی

به عنوان مثال‌ rituximab و belimumab

• فعالیت سلول‌های B را حذف یا کاهش می‌دهند ( نوعی سلول سفید خونی که آنتی بادی های مضری را تولید می‌کند )
• برای بیماران مبتلا به لوپوس، زمانی که DMARD های معمولی تاثیری ندارند، مورد استفاده قرار می گیرد، اگرچه تحقیقات در مورد تاثیر آنها ادامه دارد.

تزریق استروئید

• استروئید می تواند به عنوان یک درمان فوری، به عضله یا ورید تزریق شود.
• در صورت ریزش مو، می تواند در پوست سر نیز تزریق شود

داروهای ضد فشار خون

• برای کنترل فشار خون بالا ممکن است مورد استفاده قرار بگیرد.

درمانی برای پدیده رینود

• به عنوان مثال قرص نیفدیپین و تزریق ایلوپروست که برای بهبود گردش خون در رگ های خونی استفاده می شود.

عوارض جانبی داروهای بیماری لوپوس

تمام داروها دارای عوارض جانبی بالقوه ای هستند و شما و پزشک تان باید خطر اثرات جانبی را با توجه به کنترل علائم خود متعادل کنید. گاهی اوقات این ممکن است به معنی مصرف داروهای ژل ایکس پرونتوسان اضافی برای محافظت در برابر دیگر عوارض جانبی باشد.

NSAIDs گاهی اوقات می‌توانند اثرات جانبی داشته باشند، اما پزشک برای کاهش خطر، اقدامات احتیاطی را اتخاذ خواهد کرد. برای مثال، تجویز کم‌ ترین مقدار دوز مناسب برای کوتاه ‌ترین زمان ممکن.

NSAIDs می‌توانند موجب بروز مشکلات گوارشی شوند از جمله :

• ناراحتی معده
• سوء هاضمه
• آسیب به لایه داخلی معده

در بیشتر موارد، یک داروی اضافی به نام مهارکننده پمپ پروتون (PPI)  به منظور محافظت از معده تجویز می شود.

با مصرف NSAID ها خطر بروز حمله قلبی یا سکته مغزی افزایش می یابد. اگر عوامل دیگری باعث افزایش خطر کلی شما شوند، پزشک در مورد تجویز داروهای ضد التهابی احتیاط عمل خواهد کرد، به عنوان مثال:

• سیگار کشیدن
• مشکلات گردش خون
• فشار خون بالا
• کلسترول بالا
• دیابت

در صورت مصرف قرص های استروئیدی در دوزهای بالا و یا طولانی مدت، ممکن است بیس فسفونات ها، قرص های کلسیم و قرص های ویتامین D برای محافظت از پوکی استخوان تجویز شود. ممکن است به جای دوزهای بالای استروئیدها، DMARDs داده شود. در صورت وجود لوپوس در کلیه ها، باید از این موارد جلوگیری شود، زیرا DMARDs می تواند مشکلات کلیوی بیشتری را ایجاد کند.

در صورت داشتن لوپوس و اگر تحت درمان DMARD یا درمان های بیولوژیکی باشید، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت قرار خواهید داشت. از تماس نزدیک با افراد مبتلا به بیماری‌ های عفونی فعال مانند آبله مرغان و یا افرادی که به تازگی در بیمارستان بوده‌اند، دوری کنید.

در صورت مصرف بیش از 10 میلی گرم پردنیزولون در روز و  یا درمان با بعضی از داروهای DMARD یا درمان های بیولوژیکی، نباید واکسن زنده داشته باشید. این واکسن ها شامل موارد زیر هستند:

• تب زرد
• حصبه زنده
• فلج اطفال خوراکی

سایر درمان های بیماری لوپوس

اگر در بافت‌ های داخلی قلب و یا ریه ‌ها، مایعی جمع شده باشد، ممکن است لازم باشد که با استفاده از سوزن و سرنگ، خالی شود. به ندرت برخی افراد مبتلا به لوپوس دچار نارسایی کلیه می شوند که ممکن است به دیالیز یا پیوند کلیه نیاز داشته باشند. با این حال، معمولا با تشخیص زود هنگام و درمان لوپوس، از وارد شدن آسیب جدی به کلیه ها می ‌توان جلوگیری کرد. از این جهت مهم است که هر دارو را طبق تجویز پزشک، مصرف کنید.

مدیریت علائم بیماری لوپوس

اگرچه داروها در کنترل لوپوس بسیار مهم هستند، اما کارهای زیادی وجود دارند که برای مدیریت علائم این بیماری می توانید انجام دهید. تغییر سبک زندگی می تواند به شما در کاهش خطر ابتلا به عوارض جدی تر لوپوس کمک می کنند:

• پیروی از یک رژیم غذایی سالم
• ایجاد تعادل مناسب بین ورزش و استراحت
• سیگار نکشیدن

پیشگیری از زبانه کشیدن بیماری لوپوس

لوپوس بیماری است که یا به طور طبیعی بهبود می یابد و در زمان های مختلف بدتر می شود. یادگیری نحوه پیشگیری از طغیان علائم این بیماری، به شما اجازه می دهد تا کنتری بیشتری بر شرایط خود داشته باشید. دلایل زبانه کشیدن این بیماری از فردی به فرد دیگر، متفاوت است که شامل موارد زیر می شوند:

• قرار گرفتن در معرض نور خورشید
• استراحت به میزان خیلی کم
• عفونت
• استرس

رژیم غذایی و تغذیه

شواهد محدودی درباره تاثیر رژیم غذایی در کنترل بیماری لوپوس وجود دارد، با این حال برخی شواهدی هستند که داشتن یک رژیم غذایی حاوی مقادیر کمی چربی اشباع ‌شده و مقادیر بالایی روغن چرب امگا ۳ که در ماهی روغنی وجود دارد، ممکن است مفید باشد. همچنین از مکمل‌های روغن ماهی نیز می توانید استفاده کنید، اما مطمئن شوید که از روغن بدن ماهی استفاده کنید نه روغن کبد ماهی و یا مکمل ‌ها.

---

بیشتر بدانید: ۴ علتی که روغن ماهی‌ سبب چربی‌ سوزی و عضله‌ سازی در شما میشود

---

مراقب هر گونه رژیم غذایی که گروه ‌های غذایی مهم را از رژیم غذایی شما حذف می کنند، باشید‌ زیرا  شما به تمام مواد مغذی نیاز دارید تا بتوانید یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید

کنترل و مدیریت استرس

حتی اگر استرس بر روی شرایط شما تاثیری نداشته باشد، اما استرس هیجانی می‌تواند باعث بدتر شدن آن شود. یاد بگیرید که چگونه هر گونه استرس را در زندگی خود مدیریت کنید. می توانید از تکنیک ‌های تمدد اعصاب مانند مدیتیشن استفاده کنید و یا با خانواده و دوستان خود صحبت کنید. از گروه ‌های پشتیبانی نیز می توانید بهره ببرید. پزشک ممکن است شما را به یک روانشناس ارجاع دهد تا بتوانید با استرس مقابله کنید.

ورزش منظم می‌تواند باعث بهبود استرس، اضطراب و افسردگی شود، با این حال شما باید به خاطر خستگی و دیگر علائمی که شرایط بیماری شما را افزایش می دهند، بین ورزش کردن و استراحت کافی، تعادل برقرار کنید.

زندگی با بیماری لوپوس

نور خورشید

نور زیاد ماوراء بنفش ناشی از نور خورشید می تواند باعث بروز جوش های قرمز بر روی گونه ها و برآمدگی بینی شود که اغلب با عنوان بثورات پروانه ای شناخته می شود. همچنین گاهی اوقات باعث بروز مشکل در اندام های داخلی بدن می شود. در هنگام بیرون رفتن از منزل، نکات زیر را رعایت کنید:

---

بیشتر بدانید: چه میزان کرم ضد آفتاب کفایت میکند؟

---

• از قرار گرفتن در آفتاب ظهر خودداری کنید و کلاه بپوشید.
• پوست خود را بپوشانید و یا از کرم ضد آفتاب که SPF آن ۵۰ یا بیشتر است، استفاده کنید
• زمانی که در زیر چترهای آفتابی در یک منطقه صاف نشسته اید، مراقب باشید زیرا باعث انعکاس نور خورشید بر روی صورت می شود.

پیشگیری اسپری برای زخم از بارداری

اگر لوپوس دارید باید از قرص های پیشگیری از بارداری استفاده کنید که حاوی هورمون پروژسترون  و مقدار کمی هورمون استروژن است و یا می توانید از روش‌های فیزیکی جلوگیری کننده از بارداری مانند کاندوم استفاده کنید. این کار به این دلیل است که هورمون استروژن به احتمال زیاد باعث تشدید بیماری می‌شود.

اگر تحت درمان با داروهای استروئیدی هستید، باید از داروهای ضد بارداری مدروکسی پروژسترون استات که به صورت تزریقی تجویز می شود، اجتناب کنید. این بیماری خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش می دهد. زیرا باعث کاهش میزان استروژن و از دست دادن استخوان می شود. میرنا(آی یو دی) که فقط دارای پروژسترون است، اغلب به زنانی که به لوپوس مبتلا هستند، توصیه می شود. اگر درباره روش های پیشگیری از بارداری، نگرانی دارید، با پزشک خود مشورت کنید.

روش درمانی جایگزینی هورمون(HRT)

در گذشته نگرانی‌هایی در رابطه با درمان جایگزینی هورمون و افزایش خطر بالا رفتن بیماری لوپوس وجود داشت. با این حال، تحقیقات اخیر نشان داده‌ اند که اگر علائم یائسگی شدید باشند و بیماری به خوبی کنترل شده باشد، استفاده از روش درمانی جایگزینی هورمون به مدت کوتاه، خطری ندارد.

بارداری و بیماری لوپوس

بیشتر زنان مبتلا به لوپوس، در صورت تمایل می توانند بچه‌دار شوند، اما بهتر است قبل از باردار شدن در مورد برنامه ‌های خود با پزشک صحبت کنند تا در صورت لزوم، روش های درمانی تغییر کند. سعی کنید زمانی که لوپوس غیر فعال است و مقدار کمی دارو مصرف می کنید، برای دوران بارداری خود برنامه‌ریزی کنید.

به تعداد کمی از زنان مبتلا به لوپوس بسیار شدید ممکن است توصیه شود که باردار نشوند چون بارداری می‌تواند فشار زیادی را بر روی قلب، ریه‌ ها و کلیه‌ ها  وارد کند. خطر ابتلا به عوارض ناشی از بارداری در زنانی که بیماری آنها بر تعدادی از اندام ‌های مختلف تاثیر می‌گذارد و کنترل علائم آنها بدون استفاده از داروهای خاص دشوار است، افزایش می یابد.

پزشکان به طور طبیعی در مورد داروهایی که باید در دوران بارداری استفاده شوند، با احتیاط رفتار می کنند. استروئیدها معمولا به خوبی تحمل می شوند و بسیاری از افراد از داروهای پردنیزولون، هیدروکسی کلروکین و آزاتیوپرین در طول بارداری و بدون بروز اثرات زیان آور استفاده کرده اند.

اگر دارای سطح بالایی از آنتی ‌بادی ضد فسفولیپید باشی، خطر سقط‌جنین زیاد است.. با این حال، درمان با آسپرین یا هپارین، این خطر را کاهش می‌دهند و در حال حاضر در بیشتر زنانی که دارای این آنتی بادی ها هستند، بارداری موفقیت آمیز است.

اگر بیماری کلیوی داشته باشید، ممکن است در طول مراحل بعدی بارداری در ادرار شما پروتئین بیشتری وجود داشته باشد. تشخیص دادن وجود پروتئین در ادرار به دلیل بیماری کلیوی و تشخیص آن به دلیل بیماری لوپوس و یا عوارض متداول بارداری که با عنوان پره اکلامپسی شناخته می شود، اگر چه مهم است اما مشکل است. پزشکانی که از شما در طول دوران بارداری مراقب می کنند، این موضوع را بررسی خواهند کرد و اگر لازم باشد با یک متخصص روماتولوژیست مشورت می کنند.

در زنان بارداری که آنتی ‌بادی ضد Ro دارند، یک خطر کوچک وجود دارد (حدود ۱در ۵۰) که نوزادان آنها مبتلا به سندرم لوپوس نوزادی باشند. به این معنی که نوزاد ممکن است دارای بثورات و یا ضربان کند قلب باشد. این خطر در بارداری بعدی کمی بیشتر است، پس قبل از  اقدام برای بارداری بعدی، با پزشک خود مشورت کنید. بیشتر نوزادان متولد شده از مادرانی که آنتی ‌بادی ضد Ro دارند، خوب و سالم هستند، اما مهم است که در طول دوران بارداری، اسکن های منظمی از قلب نوزاد انجام شود.