به گزارش ، دکتر شروین شکوهی، فلوشیپ بیماری های عفونی در بیماران پیوندی اظهار کرد: پادتنی که در بدن تولید و منجر به متوقف چشم درد کردن عفونت زایی ویروس کووید-۱۹ می شود، Neutralizing Antibodies یا آنتی بادی های از بین برنده نام دارد.

وی ادامه داد: کیت های موجود در ایران هیچ کدام قابلیت اندازه گیری این آنتی بادی را ندارند. همچنین انجام این تست ها برای افراد معمولی یا بهبودیافتگان کرونا ضرورتی ندارد، چراکه نه نشان دهنده مبتلا شدن یا نشدن فرد، نه نشان دهنده ایمنی داشتن یا نداشتن فرد در مقابل ابتلای مجدد و نه نشان دهنده وجود امکان انتقال بیماری توسط فرد است.

عضو هیئت علمی دانشگاه با بیان اینکه متاسفانه برخی پزشکان مردم را نسبت به انجام این تست درمان زخم باز حساس کرده اند، تصریح کرد: حساسیت مردم نسبت به انجام و جواب این تست مشکلاتی را ایجاد کرده است، به عنوان مثال برخی از کارفرماها، میزان Igm را شرط بازگشت کارمندان بهبودیافته به محل کار اعلام می کنند.

دکتر شکوهی، با غیراستاندارد خواندن تست های آنتی بادی در ایران، افزود: در سایر کشورها کیت هایی برای اندازه گیری میزان آنتی بادی های Neutralizing وجود دارد اما تست های موجود در کشور ما آنتی بادی هایی را اندازه می گیرد که ممکن است تحت تاثیر وجود سایر کروناویروس ها پاسخ دهند. به این معنی که اگر فرد به مشاوره زخم بستر سایر کروناویروس ها مبتلا باشد، پاسخ تست آنتی بادی او نشان از وجود پادتن دارد که در حقیقت پادتن نیست، از دیگر کروناویروس هاست. در نتیجه تست های آنتی بادی موجود در کشور اختصاصی ویروس کووید-۱۹ نیست.

عضو هیئت علمی دانشگاه بیان کرد: از طرف دیگر اگر جواب تست میزان پادتن را صفر نشان دهد، به این معنی نیست که فرد مبتلا خواهد شد یا خیر و برعکس. گزارش هایی در دست است که برخی بیماران با وجود پادتن در بدنشان، ظرف سه ماه، سه بار پشت سر هم مبتلا شدند، بنابراین تست های داخل کشور قابل اعتماد نیستند.

وی تعریف ایمنی در برابر بیماری کووید-۱۹ را پیچیده خواند و گفت: مجموع ایمنی سلولی و هومورال، بیانگر ایمنی کلی در برابر کروناست، یعنی علاوه بر پادتن هایی که منجر به از بین رفتن عفونت می شوند، میزان سلول های ایمنی موجود در بدن که با ویروس آشنایی پیدا کرده اند و از عفونت زایی آن جلوگیری می کنند نیز در تعیین کننده است. تست های سرولوژی این سلول ها را اندازه گیری نمی کند.

وی در پایان با اشاره به پایین بودن احتمال ابتلای مجدد افراد در یک تا سه ماه اول پس از بهبود، گفت: احتمال ابتلای فرد بهبود یافته در این بازه زمانی نسبت به فرد معمولی که تاکنون مبتلا نشده است، کمتر است اما در مجموع تمام این ادعاها به وضعیت سیستم ایمنی افراد بستگی دارد. به طور میانگین احتمال ابتلا در یک تا سه ماه اول بعد از بهبود، بسیار کم است و پس از آن بیشتر می شود، اما در خصوص اینکه چقدر بیشتر می شود، کسی نمی تواند نظری بدهد.

منبع: دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی