به گزارش ، رایان موریسون (Ryan Morrison) از محققان دانشگاه کالیفرنیا در یک پروژه جدید تحقیقاتی دریافت زنانی که در خانه مانده و صرفا به کار خانه داری و رسیدگی به کودکان پرداخته و شغل خارج از خانه را نادیده می گیرند، به احتمال زیاد در سنین پیری از کاهش حافظه رنج خواهند برد.

در این پروژه تحقیقاتی، پژوهش گران تعداد زیادی از نمایندگی محصولات هارتمن زنانی که دچار کاهش حافظه شده بودند را در ایالات متحده مورد بررسی قرار دادند تا میزان و علل بروز آلزایمر در این افراد را به دست آورند.

در نتیجه این تحقیقات مشخص شد داشتن شغل با حقوق، ارتباط مستقیمی با تقویت حافظه در سن پیری داشته و کاهش حافظه در زنان مسنی که در اوایل جوانی یا میانسالی کار می کردند، نسبت به افرادی که در خانه مانده و شغلی نداشتند، کندتر صورت می گیرد.

لازم به توضیح است که این یافته ها می تواند به جلوگیری از بیماری های مرتبط با کاهش حافظه همچون آلزایمر که زنان بیشتر از مردان به آن مبتلا می شوند، کمک کند.

به اعتقاد دکتر الیزابت مایدا میزان کاهش حافظه، پس پانسمان زخم بستر از ۵۵ سالگی برای کسانی که زمان قابل توجهی را برای کار با حقوق صرف می کنند، کندتر صورت می گیرد. این مسئله برای زنانی که چندین سال برای پرورش و بزرگ کردن نوزادان خود صرف کرده و از محیط کار دور بودند اما دوباره بازگشت به کار داشتند نیز صدق می کند اما شرایط برای زنانی که مدتی کار کرده و به دلایلی از کار صرف نظر کردند و بازگشت به کار نداشتند، اینگونه نبوده و کاهش حافظه در آنها شدت داشته است.

دکتر مایدا در تکمیل توضیحاتش می گوید: در حالی که هیچ بحثی در مورد مدیریت یک خانه و خانواده و به حساب آوردن این کار به عنوان یک کار پیچیده و تمام وقت وجود ندارد اما مطالعه ما نشان می دهد که از دست دادن حافظه در زنانی که فقط به خانه تزریق وریدی داری می پردازند با زنانی که شغل خارج از خانه داشته و حقوق دریافت می کردند، متفاوت بوده و به نظر می رسد مشارکت در کار با حقوق به عنوان نوعی عامل پیشگیری در کاهش حافظه برای زنان شاغل عمل می کند. به عقیده وی، احتمالا تحریک شناختی، مشارکت اجتماعی یا امنیت مالی حاصل از شغل خارج از خانه، در کاهش روند از بین رفتن حافظه و کند کردن آن موثر است.

در این پژوهش، محققان ۶ هزار و ۱۸۹ زن را براساس کار و سابقه خانوادگی شان در سنین ۱۶ تا ۵۰ سالگی به پنج گروه تقسیم کردند. این گروه ها شامل مادران غیر شاغل، مادران متاهل شاغل، مادران مجرد شاغل، مادران مجرد غیر شاغل و مادران متاهل غیر شاغل بودند. آنها آزمایش حافظه را برای این زنان هر دو سال یک بار و طی یک دوره متوسط ​​۱۲ ساله انجام دادند تا تصویری از کاهش احتمالی حافظه در طول زمان را به دست آورند.

حافظه برای همه زنان بین ۵۵ تا ۶۰ سال مشابه بود، پس از ۶۰ سال، سرعت متوسط ​​کاهش حافظه برای زنانی که قبلاً در دوره ای از زندگی خود یک شغل با حقوق داشتند، کندتر انجام گرفته بود. یافته ها نشان می دهند که هرچه زنان مسن تر می شوند مشارکت کاری آنها در سنین بزرگسالی از اهمیت بیشتری برخوردار می شود.

به اعتقاد دکتر مایدا سیاست هایی که به زنان دارای فرزند کمک می کند تا در فعالیت های اجتماعی شرکت کنند، ممکن است یک استراتژی موثر برای جلوگیری از کاهش حافظه و ابتلا به آلزایمر در زنان باشد. با این حال، مطالعه مشاهده ای ما نمی تواند علت و معلول را صد درصد تعیین کند بنابراین اگرچه نتایج ما امیدوار کننده است اما نیازمند تحقیقات بیشتری بوده تا بتوان با قطعیت نتیجه گرفت.

شرح کامل این تحقیقات و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله آنلاین عصب شناسی (Neurology) منتشر شده و در دسترس محققان قرار دارد.