فرانسوی توانستند با کمک یک پوشش اسکلتی که با قدرت ذهن قابل کنترل است، امکان راه رفتن دوباره را برای یک مرد مبتلا به فلج اندام فراهم کنند.

به گزارش ایسنا به نقل از نیوساینتیست، یک مرد مبتلا به فلج اندام موفق شد با استفاده از یک پوشش اسکلتی که با کمک ذهن او کنترل می‌شد، راه برود. اگرچه این پوشش نتوانست امکان راه رفتن به طور مستقل را برای این فرد فراهم کند، اما پیشرفتی در برداشتن اسپری اپسایت نخستین گام‌های مربوط به این هدف به شمار می‌رود.

این مرد که چهار سال پیش به شکستگی گردن دچار شده بود، با کمک حسگرهایی که روی مغز او تعبیه شده بودند، توانست دست‌ها و بازوهای خود را حرکت دهد.

در حال حاضر، پژوهشگران بسیاری سعی دارند تا روش‌هایی ارائه دهند که افراد مبتلا به آسیب نخاعی بتوانند بدن خود را با کمک افکار خود کنترل کنند. متداول‌ترین روشی که تاکنون برای رسیدن به این هدف به کار رفته، کاشت الکترودهای فوق‌العاده باریک در مغز بیمار بوده است، اما به کار بردن الکترودها و وارد شدن سیم‌ها به داخل جمجمه می‌تواند به عفونت منجر شود. عملکرد الکترودها پس از چندین ماه متوقف می‌شود و سپس با سلول‌هایی پوشیده می‌شوند و در پیچش بیضه نتیجه مشکلاتی برای مغز ایجاد می‌کنند.

پژوهشگران “دانشگاه گرنوبل آلپ” (UGA) فرانسه به سرپرستی “آلیم لوییس بنابید” (Alim Louis Benabid)، پژوهشگر این دانشگاه، بررسی جدیدی را برای حل این مشکل آغاز کردند. آنها الکترودهایی را روی لایه خارجی و محکم مغز قرار دادند. “بنابید” گفت: با این روش، اگر عفونتی پیش بیاید، بیرون از مغز باقی خواهد ماند.

پژوهشگران از بیمار، چندین اسکن مغزی خواستند تا بتوانند هنگامی که او درباره راه رفتن یا حرکت دادن بازوهای خود فکر می‌کند، نواحی پانسمان لوهمن روشه فعال مغز او را مورد بررسی قرار دهند. آنها حسگرهایی را نیز روی جمجمه او قرار دادند.

بیمار در آغاز کار با حسگرها، ابتدا تلاش کرد تا پوشش اسکلت مانند خود را حرکت دهد و سپس یاد گرفت که چگونه راه رفتن به سمت جلو را آغاز کند. او همچنین یاد گرفت که بازوهای خود را برای وظایف پیچیده‌تر مانند چرخاندن مچ‌ها، رسیدن به هدف و به کار بردن همزمان دو دست به کار ببرد. وی درباره احساس خود گفت: من احساس می‌کردم نخستین انسانی هستم که به ماه قدم گذاشته قیمت ورق سیلیکونی برای زخم است. از آنجا که به مدت دو سال راه نرفته بودم، فراموش کرده بودم که از بسیاری افراد، قد بلندتر هستم. این آزمایش، تجربه تاثیرگذاری برای من بود.

“بنابید” ادامه داد: هدف بعدی ما این است که اسکلت را به قابلیت تعادل خودکار مجهز کنیم. برای رسیدن به این هدف، به محاسبات سریع‌تری نیاز داریم.

وی افزود: این روش، پیشتر روی بیمار دیگری نیز آزمایش شد، اما الکترودها در عرض چند ثانیه به خاطر مشکل فنی متوقف شدند. اکنون که مشکلات آزمایش پیشین در این آزمایش اصلاح شده‌اند، ما قصد داریم آن را روی سه بیمار دیگر نیز به کار ببریم.

این پژوهش، در مجله ” The Lancet Neurology” به چاپ رسید.

منبع