به گزارش ، تیک‌های عصبی در میان کودکان و نوجوان جزو اختلالات عصبی رشدی و اختلالات حرکتی محسوب می شود و با توجه به اینکه این علایم رژودرم خود به خود رفع می‌شوند اما اگر ادامه یابد و درمان نشوند، شدیدتر می‌شود. تیک عصبی زمانی ظاهر می شود که کودک دچار فشار روانی یا خستگی شدید شده و هنگامی که به حالت عادی باز می گردد، تیک هم ناپدید می شود،‌ با توجه به اینکه کودکان در سن رشد هستند چنانچه این فشار عصبی بیشتر از یکسال به طول انجامد حملات تیک شدیدتر و تعداد آن بیشتر خواهد شد.

در بلند مدت تیک ممکن است برای هفته و یا حتی ماه‌ها جراحی پوست در کودک خود را نشان ندهد اما دوباره در یک شرایط خاص بروز می کند که در این مواقع برای درمان آن نیاز به همکاری خانواده، کودک، روانپزشک و روانشناس است.

فشار عصبی را نمی توان نوعی بیماری دانست و تیک برای فرد مبتلا خطری نخواهد داشت، اما تیک می تواند تحریک کننده باشد و پدر و مادر نباید نسبت به تیک فرزند خود واکنش غیرطبیعی نشان دهد زیرا ممکن است به اضطراب کودک اضافه و فشار لوهمن روشه روانی آن را بیشتر کند.

خانواده ها باید به این دسته از کودکان در منزل استراحت کافی دهند، خونسردی خود را حفظ و هیچگاه فرزند خود را در خانه تنها نگذارند و به لحاظ این که رفتارهای عصبی غالبا با فشار روحی تشدید می شود، از این رو موارد ناراحت کننده که تیک کودک را در مراحل زندگی می افزاید اعم از مشکلات خانوادگی،‌ مدرسه،‌ مهدکودک و یا مواجه با برخی دوستان،‌ جلوگیری و بدین وسیله فشار عصبی را بر کودک کاهش و آرامش او را تامین کنند.

تیک ارادی نیست و به وسیله محرکی ناگهانی اعم از گفتاری یا حرکتی خود را نشان می دهد و این موارد موجب وارد شدن فشار عصبی بر کودک خواهد شد و در این چنین مواقع خانواده ها باید با صبر و تحمل و آرام کردن فرزند نسبت به کاهش فشار روانی مراقب استراحت کودک خود باشند.

پدر و مادر باید با نظارت بر کارهای کودک به دنبال درمان تیک و کاهش استرس و اضطراب وارد شده بر آن باشند و برای این کار باید با آموزش مهارت های فرهنگی و اجتماعی، تقویت اعتماد به نفس،‌ ایجاد محیط آرام و عدم تحقیر و سرزنش رفتارهای کودک،‌ زمینه بهبودی کامل فرزند خود را آماده کنند.